Maandelijks archief: januari 2017

Deelerwoud

Donkere damherten in het Deelerwoud.

Zien voordat je gezien bent is zeldzaam

Damherthinde wacht af

Wat geldt voor de damherten in de Amsterdamse Waterleidingduinen (AWD) geldt nu ook voor de damherten in het Deelerwoud, er zijn er teveel. Vanaf 2001 is er in het grootste gedeelte van het Deelerwoud niet gejaagd. Begin 2017 waren er ca. 400 damherten. Bovendien zijn er ca. 260 edelherten. Tot welke aantallen de populatie moet worden terug gebracht is mij (nog) niet duidelijk. Persoonlijk vind ik dat jammer en als leek begrijp ik het ook niet, de dieren zien er goed uit en schade aan de flora en de andere dieren zie ik niet. Dat is in de AWD wel anders. Opvallend verschijnsel is dat we buiten de bronsttijd bijna uitsluitend hindes zien. Ik heb zo langzamerhand  het gehele voor publiek toegankelijke gebied doorlopen, zonder succes. Daar waar hindes het hele gebied doorkruisen houden de bokken zich schuil. De bokken blijven kennelijk diep in de rustgebieden? 
Het Deelerwoud is een afwisselend stuk natuur. Naald- en loofbos, heide en gras wisselen elkaar af. Damherten, edelherten, zwijnen, vossen en Schotse hooglanders komen er voor. Bijkomend voordeel voor de natuurliefhebber is het feit dat het er nooit druk is. Wel zijn de dieren, op de hooglanders na, nogal schuw. Zelfs op grote afstand nemen ze al snel de benen. 
Bovendien zijn de damherten in het Deelerwoud erg donker gekleurd waardoor de zichtbaarheid wordt bemoeilijkt.

Bronst Hoge Veluwe

De jaarlijkse edelherten bronstshow aan de Wildbaanweg.

De Wildbaan weg in afwachting van de edelherten

Wachten op de edelherten

Jong geleerd, oud gedaan

Het edelhert kijkt toe

De Hoge Veluwe scoort goed met de strategie betreffende de bronst van de edelherten. Voor dat de bronst begint worden de herten al gevoerd met brokjes, graan en appels. 

Dit wordt elke dag in september gedaan, zo tussen 16:30 en 18:00 uur. Het publiek weet dit en komt massaal kijken vooral naar De Wildbaanweg. Op deze manier is het publiek verzekerd van het bronstspel. De boswachter is nauwelijks weg of de herten komen al uit de dekking. Met een beetje geluk lopen er ook nog zwijnen en moeflons door het beeld. Het lijkt de ideale wijze om wild aan het grote publiek te tonen. 
Mensen die hier van gruwelen zijn er ook genoeg en vinden het allemaal theater. Het is zeker een voorstelling en allemaal “nepnatuur”. De parallel met de vossen in de AWD is snel getrokken. 
Ik geniet er van en kan mooie foto’s maken. Buiten de bronstmaand september moet ik het weer doen met toevallige ontmoetingen met wild op vaak grote afstand. Mogelijk komen Hubertus nog tegen.

Vossen

Vossen die uit je hand eten of toch alleen maar spotten op grote afstand.

Tamme vossen

Vossen komen naar mensen

Komt hij of komt hij niet

Aan de overzijde staat een vo

Vossen zijn prachtige dieren. Voor de meeste mensen blijft het bij deze constatering. Een toevalligheidsontmoeting, een flits en weg is de vos. Als je foto’s wilt maken dient er uit een ander vaatje getapt te worden. Vossen in de vrije wildbaan zijn schuw en laten zich niet gemakkelijk bekijken, dus moeten er trucks worden bedacht zoals bv. een schuilhut. Voor de meeste mensen is dit een brug te ver. 
Gelukkig zijn er plekken waar de vossen zich wel laten zien. Zo is er een plek in de Amsterdamse Waterleidingduinen waar bijna altijd een of meer vossen rondlopen. De fotografen onder ons weten deze plek feilloos te vinden en zijn dan ook vaak in grote getale aanwezig. Dat levert dan mooie foto’s op. Dat deze dieren zich zo gedragen komt natuurlijk door het voeren. Dat mag niet en is ter plekke ook m.b.v. een bord aangegeven. Mensen doen het echter toch. Nu voer ik zelf in principe niet maar maak wel gebruik van hen die wel voeren!
De kunst is een evenwicht te scheppen tussen het bedienen van het publiek en de gezondheid van de vossenstand. Een niet eenvoudig dilemma. Dit dilemma speelt ook bij de damherten in de AWD.